سال‌هاست نگاه و برچسب برخوردار به استان و شهرستان اصفهان زده می‌شود. برچسبی که به آن نمی‌چسبد؛ اما همین نوع نگاه باعث شده تا هر سال در بودجه‌ای که مصوب می‌شود اصفهان از اعتبارات کمتری برخوردار باشد. استانی که در زمان دریافت اعتبارات به‌ردیف هفتم در میان استان‌ها می‌رود و در تملک دارایی‌ها در رتبه شانزدهم قرار می‌گیرد. با اینکه بیشترین دخل دولت در میان استان‌ها پس از تهران متعلق به اصفهان است؛ اما در هنگام خرج نامش به انتهای جدول اعتبارات می‌رود. طبق آماری که مسئولان استانی ارائه کردند اصفهان در جایگاه دوم مشارکت در تأمین مالی دولت و تأمین درآمد مالیاتی قرار دارد درحالی‌که رتبه سوم جمعیت کشور و رتبه چهارم در شاخص GDP را دارد. همین عددها نشان می‌دهد که اصفهان بیش از ظرفیتش در تأمین مالی دولت و وصول مالیات مشارکت داشته است. اما وقتی به شاخص بازگشت درآمد نگاه می‌کنیم متوجه خواهیم شد که بین ۴ تا ۸ درصد از منابع به استان باز می‌گردد.
جالب‌تر آنجاست که معاون توسعه مدیریت و منابع استاندار اصفهان هفته پیش در جلسه‌ای گفت: «بر اساس آمار بانک مرکزی در دی‌ماه سال پیش، سپرده‌های بانکی مردم استان اصفهان در بانک‌ها ۴۳۵ هزار میلیارد تومان بود و اگر تنها ۱۰ درصد این سپرده‌ها را با روش‌های جدید تأمین مالی در استان هزینه کنیم مشکل بسیاری از پروژه‌های نیمه‌تمام و بر زمین‌مانده اصفهان برطرف شده بود.»
در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که اگر استانی همچون اصفهان که تا این حد به دولت کمک می‌کند چرا باید پروژه بر زمین‌مانده داشته باشد. چرا هر زمان که از ناتمام‌ماندن پروژه‌ای سخن گفته می‌شود باید بشنویم که منتظریم تا اعتباری به آن تخصیص پیدا کند یا اگر اثری تاریخی حیاتش به اعتبارات میراث‌فرهنگی بسته است تا کارهای مرمت روی آن صورت گیرد باید بشنویم دخل میراث خالی است. این وضعیتی است که در بسیاری از شهرهای استان وجود دارد. شهر اصفهان هم که از این مقوله مستثنی نیست و پروژه‌های ملی، استانی و شهری بسیاری وجود دارد که چشم به اعتبارات دولت دوخته‌اند.
قبل از همه اینها هم دولت باید بداند با همه مسائل و مصائب استان و شهرستان اصفهان دیگر نمی‌توان نگاه برخوردار به آن داشت و شاهد اختصاص نامناسب بودجه به این شهرستان باشیم.
مسئله آب، آلودگی هوا، فرونشست و مسائل مرتبط با گردشگری و میراث‌فرهنگی از چالش‌های پیش روی استان است. اصفهان استانی با ظرفیت‌های بالا بخصوص در حوزه گردشگری است؛ اما هنوز نتوانسته از ظرفیت گردشگری و میراث‌فرهنگی ملموس و ناملموس بهره ببرد. جدا از مسائل آبی شاید اگر نگاه درستی به ظرفیت‌ها می‌شد دولت حل مشکلات شهرهای میراثی را در اولویت خود قرار می‌داد و اعتبارات خاص و ویژه بخصوص برای حفظ میراث آنها در بودجه تخصیص می‌داد.
اصفهان زیرساخت‌های کافی برای گردشگری دارد و باید توجه به این بخش در اولویت دولت قرار گیرد، اما متأسفانه به این بخش توجه کافی نمی‌شود، از سویی صنایع‌دستی و آثار تاریخی اصفهان در معرض تهدید است. بی‌مهری‌ها با نگاه نادرست استان برخوردار به اصفهان، باعث شده دولت‌ها در این سال‌ها از ظرفیت‌های استان غافل شوند و در مسیر کارآمد مورد بهره‌برداری قرار نگیرند.
به هر سو چالش‌های زیست‌محیطی، آلودگی هوا و مسئله آب از معضلات مهم استان است که رفع آن نیازمند همکاری، هم‌افزایی و مدیریت کلان کشور است. در شرایط فعلی در اصفهان ظرفیت‌هایی وجود دارد و ضروری است که همکاری‌ها افزایش یابد تا بتوان از ظرفیت‌ها استفاده لازم را برد و کم‌لطفی‌هایی که به اصفهان شده را جبران کرد.
